Περατιά & Παλιά Πλαγιά
Κείμενο και φωτογραφίες: Ανδρομάχη Βρακατσέλη
Μια ιδιαίτερη διαδρομή στην Αιτωλοακαρνανία, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τη Λευκάδα, είναι από το Κάστρο του Γρίβα στην Περατιά, προς τον Άγιο Γεώργιο στην Πλαγία και το εγκαταλελειμμένο χωριό της Παλαιάς Πλαγιάς. Αφήνοντας τη Λευκάδα, ελάχιστα χιλιόμετρα από το Κάστρο της Αγίας Μαύρας, βρίσκεται το Κάστρο του Γρίβα ή αλλιώς Τεκές.
Κάνοντας δεξιά στη διασταύρωση προς Περατιά και λίγα μέτρα μετά μπορεί να αφήσει κανείς το αυτοκίνητό του στην είσοδο και να ανέβει στο Κάστρο που είναι ανοιχτό για το κοινό αλλά δεν έχει αξιοποιηθεί από την πολιτεία. Τα χτίσματα στο εσωτερικό του είναι καλοδιατηρημένα, ωστόσο η πυκνή του βλάστηση καθιστά την πρόσβαση δύσκολο εγχείρημα. Η θέα όμως αναμφίβολα είναι εντυπωσιακή όλες τις εποχές του χρόνου και ενδείκνυται για να ρεμβάσει κανείς το ηλιοβασίλεμα προς τη Λευκάδα, τα ταξιδιάρικα φλαμίνγκος και τους τσικνιάδες στους γύρω υδροβιότοπους, τα kitesurf ή ακόμη και τα χιονισμένα Τζουμέρκα.
Αξίζει να μάθει κανείς ότι το κάστρο πήρε το όνομά του από τον οπλαρχηγό Θεόδωρο Γρίβα, που του το παραχώρησε το Ελληνικό κράτος. Αυτός καταγόταν από την Περατιά, είχε παντρευτεί την κόρη της Μπουμπουλίνας και έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση και στην απομάκρυνση του Όθωνα.
Κατεβαίνοντας από το Κάστρο συνεχίζουμε τον δρόμο προς την Περατιά και την Πλαγιά. Γύρω στα 15 χλμ ασφαλτόδρομου, με αρκετές στροφές χρειάζονται για να φτάσουμε στο ερειπωμένο πέτρινο χωριό της Παλαιάς Πλαγιάς. Αξίζει να κάνει κανείς μια στάση στο κάστρο του Αγίου Γεωργίου στο χωριό της νέας Πλαγιάς. Εκεί κοντά, στη θέση Παλιόκαστρο, ορισμένοι ιστορικοί αναφέρουν ότι υπήρξε η Ακαρνανική Νήρικος*. Για την παλαιά Πλαγιά ακολουθούμε τις πινακίδες προς Πάλαιρο. Καλό είναι να ρωτήσει κανείς μέσα στο νέο χωριό για τον δρόμο.
Στη διαδρομή, η θέα προς τη Λευκάδα, το Μεγανήσι και το Σκορπιό είναι κάτι παραπάνω από εκπληκτική. Με καλό καιρό διακρίνονται και οι Παξοί. Η ατμόσφαιρα στο χωριό είναι ιδιαίτερη και υποβλητική. Το τοπίο είναι άγριο και ξερό, άλλωστε το χωριό ανήκει στο Ξηρόμερο. Στα πέτρινα σπίτια βρίσκει κανείς εντυπωσιακά αγκωνάρια, δηλαδή γωνίες και το χωριό έχει τρεις εκκλησίες. Μια από αυτές, το μοναστήρι της Κοίμησις της Θεοτόκου, χρονολογείται από το 1137 και βρίσκεται σε ένα δρόμο αριστερά πριν την είσοδο του χωριού. Στην αρχιτεκτονική του και στους χρωματισμένους τείχους διακρίνει κανείς τη χαμένη του αίγλη. Μάλιστα εδώ υπήρχε ένα μοναδικό ευαγγέλιο με σελίδες από δέρμα που βρίσκεται πια στη Βιέννη.
Τέλος η ιδιαιτερότητα του τοπίου βρίσκεται στους ίδιους του τους ανθρώπους, που εδώ πάνω είναι λιγοστοί. Θα βρει κανείς βοσκούς που το κοπάδι τους διακρίνεται από τράγους με υπέροχο ήχο κουδουνιών. Αλλά και ο κόσμος στην περιοχή ξεχωρίζει για την αγάπη του προς τα άλογα, που σχεδόν σίγουρα θα συναντήσετε στη βόλτα σας στην Αιτωλοακαρνανία.
* Κατωπόδης Σ. Γεράσιμος, Αρχαία Ακαρνανία, Ιστορική Αρχαιολογική Εταιρεία Δυτικής Στεράς Ελλάδας, εκδόσεις Νεφέλη
