Κύριο αξιοθέατο της πόλης αποτελούν οι εκκλησίες της. Πρόκειται για βασιλικές, επηρεασμένες από την ενετική αρχιτεκτονική, με επτανησιακή συνήθως (μετακρητική) εικονογράφηση και όμορφα ξυλόγλυπτα (κάποια καλυμμένα με φύλλο χρυσού) τέμπλα.
Οι περισσότερες ιδρύθηκαν μεταξύ του 17ου και του 18ου αιώνα και η διαμόρφωσή τους οριστικοποιήθηκε γύρω στο 1836.
Την εικονογράφησή τους επιμεληθήκαν σπουδαίοι αγιογράφοι, όπως οι Παναγιώτης και Νικόλαος Δοξαράς, Σπυρίδων Βεντούρας, Νικόλαος Παπανελλόπουλος, Στυλιανός Δεβάρης, Βασίλειος Αρκελές, Σπυρίδων Γαζής, Βασίλειος Σίδερης, Σπυρίδων Σταμπόγλης, Λεωνίδας Σίδερης, Βασίλης Σίδερης (εγγονός του συνονόματου) και οι Κεφαλλονίτες ζωγράφοι Ρίφιος, Καραντινός, Μηνιάτης κ.ά.
Πρόκειται για την πολιούχο του νησιού που γιορτάζει με λαμπρότητα ανήμερα του Αγίου Πνεύματος.
Στη θέση που είναι χτισμένο το μοναστήρι φιλοξενούταν στην αρχαιότητα καλλιμάρμαρο ιερό της θεάς Αρτέμιδος. Η παράδοση θέλει τους μαθητές του Αποστόλου Παύλου το 63 μ.Χ. να κηρύττουν εδώ τη διδασκαλία του Ιησού. Το 332 μ. Χ. εγκαταστάθηκαν στη μονή δυο Πατέρες οι οποίοι μεγάλωσαν τον ναό, έχτισαν κελιά και οργάνωσαν τον μοναχισμό στο νησί.
Τον 5ο αιώνα μ.Χ. ανατέθηκε στον αγιογράφο Κάλλιστο να φιλοτεχνήσει την εικόνα της Παναγίας, η οποία σύμφωνα με την παράδοση, του παρουσιάστηκε με θαυμαστό τρόπο. Ο κεντρικός ναός δημιουργήθηκε το 1734 επί Ενετοκρατίας ωστόσο οι δυο πυρκαγιές τον κατέστρεψαν ολοκληρωτικά με αποτέλεσμα να ξαναχτιστεί τον 19ο αιώνα. Ο ναός έχει επιρροές από τη ζακυνθινή αρχιτεκτονική, το αξιόλογο τέμπλο φιλοτεχνήθηκε από τον Προσαλέντη γύρω στα 1886 ενώ η εικόνα της Παναγίας που υπάρχει στο ναό είναι αντίγραφο εκείνης που φιλοτεχνήθηκε το 1887 από τον Ιερομόναχο Βενιαμίν Κοντράκη στο Άγιο Όρος.
Η θέα από το μοναστήρι είναι μαγευτική. Μπορεί από εδώ να θαυμάσει κανείς τον ελαιώνα, τη λιμνοθάλασσα, την πόλη, το Ιόνιο Πέλαγος, τα βουνά της Ηπείρου και της Ακαρνανίας ενώ διακρίνεται με ευκρίνεια και η Πρέβεζα και ανατολικά στο βάθος ο Αμβρακικός.
